تصويرسازي ازنگاه ليلا رخشي قاضياني

هنرتجريدي و انتزاعي (آبستره) ، نوعي تجربه ي شخصي هنرمنددربيان احساس است كه كمتر نشانه اي از واقعيت در آن به چشم مي خورد. دراين روش ، ارتباط ميان عناصر تصويري بيش ازآن كه دربردارنده ي پيام تصويري براي بيننده باشد ، مجموعه ي خطوط ، فرم ها و رنگ ها يي است كه ارتباط هماهنگ خود را حفظ كرده و به گونه هايي از زيبايي شناسي ديداري دست يافته است . مفاهيم در لابه لاي خط ها و رنگ ها به گونه اي است كه هر بيننده اي براي درك آن بايد به برداشت هاي شخصي خود تكيه كند . اين ويژگي ، عنصر مسلط هنرمدرن است و از آن جا كه دريافت روايتي و مفهومي آن دشوار مي نمايد ، جايگاه چنداني در تصويرگري ندارد . تصويرانتزاعي در كتاب هاي كودكان عمدتا به تصويرهايي گفته مي شود كه روايت و موضوع نهفته در تصويردريك نگاه دريافته نمي شود و كودك ونوجوان مخاطب نيازمند مكاشفه در يافتن مفاهيم پنهان و گاه خود ساخته در تصوير هستند و مفهوم دريافت شده توسط آن ها چندان با روايت ذهني تصويرگر هم خوان نيست . نشانه هاي انتزاع در تصويرگري كتاب هاي كودكان به گونه اي است كه پيام هاي دشوار نهفته در آن بيش از ان كه بار داستاني و عاطفي داشته باشد ، از بار هستي شناختي و عرفاني برخوردار است . انتزاع در آثار تصويرگران برجسته اي چون كه و تاپاكوفسكا ، وارژالاواته و لئوليوني از اين جمله است .

انتزاع در آثار تصويرگران امروز ايران ، عنصر مسلط و پذيرفته شده اي است ، به گونه اي كه كمتر نشانه اي از واقع گرايي ( رئاليسم ) محض حتي در تصويرگري متن هاي واقع گا و گاه كتاب هاي علمي مي توان درآثار آنان يافت . به خاطر بياوريم كه اتزاع در كتاب هاي كودكان اغلب در حد دگرگوني نسبي شكل ظاهري پديده ها نمودار مي شود و تصويرها بيشتر نيمه انتزاعي اند تا آبستره هرچند نمونه هاي اندكي از انتزاع محض رانيز مي توان درآثار تصويرگران ايراني يافت .